Co jeśli damy naszemu wychowankowi te same zadania, co uczniowi liceum plastycznego? Czy będzie w stanie je wykonać? Oczywiście, że tak! Poradzi sobie bez najmniejszego problemu. I właśnie to jest zaskakujące.
Oczywiście, nie będzie ono wykonane na tym samym poziomie, ale to nie ma tu zupełnie tu znaczenia! Ćwiczenie może poruszać pewien temat, którym wystarczy, że przyswoi sobie tylko częściowo. Nie oczekujmy od razu dzieła sztuki. Możesz być pewien, że kolejnym razem podobne zadanie wyjdzie mu o niebo lepiej. Nasi podopieczni nie zastanawiają się zbyt długo przed przystąpieniem do działania. Mają w sobie wiele zapału i energii- to właśnie daje im przewagę nad ich starszymi kolegami. Są „zadaniowi”- chcą jak najszybciej zacząć i skończyć. Przy tym mają wielką radość z każdego ukończonego ćwiczenia. Nadal zastanawiasz się jak to możliwe by tak mały człowiek wykonał coś przeznaczonego dla starszaka? Odpowiedź brzmi: zadanie musi być zeskanowane do jego wieku. Treść, przekaz, tematyka muszą być dopasowane do dziecka. Co ciekawe dobrze przemyślane ćwiczenie będzie mogło wykonać i te młodsze, i te starsze. Tylko efekt końcowy będzie inny. Od umiejętności autora będzie zależało ile czasu na nie poświęci, jak starannie je wykona. Starszak będzie starał się być bardziej precyzyjny, będzie zastanawiał się nad każdą linią (w przypadku rysunku), dziecko za to wykona ją bardziej spontanicznie lecz przeważnie z zachowaniem powierzchowności tematu, z nieutraconą jeszcze pewną dziecięca radością i lekkością.
Zapewne drogi rodzicu słyszałeś o systemie edukacji Montessori, autorstwa włoskiej lekarki. Jedną z charakterystycznych cech tego założenia pedagogicznego oprócz zasadniczej różnicy w przyjaznym środowisku (brak typowych ławek, na korzyść pólek z materiałami dydaktycznymi), tego, że dziecko ma możliwość rozwijania się w swoim tempie, są również klasy kilku rocznikowe. Z obserwacji wynika, że dzieci w grupach mieszanych wieku uczą się od siebie, przyswajają umiejętności społeczne. Starsze pomagają młodszym- rozwijając tym samym empatię, a konkurowanie jest naturalnie wyeliminowane na rzecz współpracy. Pracując na grupach łączonych podczas zajęć z podstaw rysunku i malarstwa, również to zaobserwowałam. Jeśli masz w domu więcej niż jedno dziecko to jesteś w tej lepszej sytuacji od innych rodziców. Jak dowodzą badania, dzieci które mają rodzeństwo rozwijają się szybciej. Mogą ze sobą doskonale współpracować i podpowiadać. To nie jest tak, że prace starszego z rodzeństwa będą lepsze. Podczas szlifowania swojego talentu i wykonywania kolejnych rysunków autor może coś pominąć lub czegoś nie zauważyć. Nasz mózg ma to do siebie, że po jakimś czasie skupienia na jednej pracy traci spostrzegawczość (co w sztuce jest bardzo istotne). Różnice kolorów, nasyceń, form- jest tak wiele istotnych zagadnień, które mogą zostać przeoczone, a które przywoła siedzący obok drugi z małych artystów mówiąc: „tu powinno być ciemniej” lub „te ucho powinno być wyżej”. Dzieje się tak bo młodsze dzieci mają w sobie ogromną świeżość umysłu, kreatywność, nie są zmanierowane, nie mają wpojonych złych nawyków. Starsze za to posiadają powściągliwość, rachują każde swoje posunięcie, tak więc są dokładne, dysponują również większym zasobem wiedzy teoretycznej, której starają się za każdym razem użyć. Zestawienie cech jednej i drugiej grupy jest w moimi mniemaniu mieszanką idealną. Uważam, że właśnie tym cechuje się prawdziwy artysta; posiada wiedzę (teorie), warsztat (wyćwiczoną rękę) i kreatywny umysł. Bardzo prawdopodobne, że masz w domu bardzo uzdolnioną osóbkę. Musisz teraz tylko zadbać o jej rozwój.